حضرت آیت اللّه‏ العظمى بهجت ـ حفظه اللّه‏ ـ نقل مى ‏کردند: شخصى در آن زمان در صدد
برآمده بود که ببیند چه کسانى سحر ماه مبارک رمضان در حرمِ حضرت امیر علیه‏ السلام در قنوت نماز وَترشان دعاى ابوحمزه ثمالى مى ‏خوانند، آن طور که خاطرم هست اگر اشتباه نکنم کسانى را که مقیّد بودند این عمل را هر شب در حرم حضرت امیر علیه‏ السلام انجام بدهند شمرده بود و بیش از هفتاد نفر شده بودند.
به هر حال، بزرگانى که تقیّد به جهات عبادى و معنوى داشتند در آن عصرها زیاد بودند.
متأسّفانه در عصر ما کمتر این نمونه‏ ها را مشاهده مى‏ کنیم. البتّه علم غیب نداریم، شاید آن کسانى که پیش‏تر در حرم‏ ها این عبادت‏ ها را انجام مى‏ دادند حالا در خانه‏ هایشان انجام مى ‏دهند، ولى مى ‏شود اطمینان پیدا کرد که تقیّد به اعمالِ عبادى و معنوى سیر نزولى داشته و این بسیار جاى تأسّف است.