یکی از برنامه‌های تربیتی اسلام، آموزش آیین همسرداری به زنان است. اگر به آمار اختلافات خانوادگی و طلاق و ناهنجاری‌های خانواده‌ها توجه شود، بخش قابل‌توجهی از این مشکلات به رفتارهای زنان و دختران جوان برمی‌گردد و این‌همه، به خاطر ناآگاهی و عدم توجه به حقوق شوهران، رعایت نکردن آداب معاشرت، عدم آگاهی از اصول شوهرداری در اسلام است. حضرت خدیجه (س) در ترویج آیین شوهرداری اسلامی و رعایت حقوق همسر، نهایت تلاش را می‌کرد. حضرت خدیجه (س) با شیوه‌های مختلفی فضای خانواده را آرام نگاه داشته و امنیت روحی و روانی را برای شوهر و فرزندان برقرار و زمینه را برای رشد فضائل اخلاقی فراهم می‌آورد. وی در فرصت‌های مناسب به همسر گرامی خویش ابراز علاقه و محبت می‌کرد. درواقع یکی از روش‌های همسرداری در مکتب ایشان ابراز محبت بود.
طرح غیرمستقیم خواسته‌ها نیز از دیگر مسائلی بود که در زندگی ایشان رعایت می‌شد. بدون شک هر زنی از شوهر خویش انتظارات و توقعاتی دارد اما اگر این خواسته‌ها به‌صورت غیرمستقیم انجام گیرد، در تحکیم روابط خانوادگی و افزایش محبت تأثیری فوق‌العاده خواهد داشت. حضرت خدیجه (س) خدمات زیادی را در خانه پیامبر اکرم (ص) انجام داده و صدمات فراوانی متحمل شده بود، ازاین‌رو به‌صورت طبیعی می‌توانست انتظارات و توقعاتی را نیز از آن حضرت داشته باشد، اما او هیچ‌گاه خواسته‌های شخصی خویش را به‌صورت مستقیم بیان نمی‌کرد بلکه سعی می‌کرد آن‌ها را به‌عنوان یک پیشنهاد و یا خواهش غیر مهم و در کمال ادب و احترام مطرح کند. حتی حضرت خدیجه (س)در آستانه وفات خویش هنگامی‌که وصیت‌های خود را بیان می‌کرد، آن‌ها را در قالب یک گفت‌وگوی صمیمانه و محبت‌آمیز مطرح کرد. دلجویی و دلداری همسر یکی دیگر از آموزه‌های آن حضرت است.
وی پس از ازدواج با پیامبر(ص) همه آن ثروت را در اختیار حضرت رسول نهاد و بدین ترتیب از جنبه اقتصادی، دین اسلام را تقویت کرده و در گسترش آن نهایت تلاش خود را به‌جای آورد. مشرکان با سخنان توهین‌آمیز و اعمال وقیحانه‌ای پیامبر اکرم (ص) را ناراحت می‌کردند و از این ناحیه مشکلات فراوانی پیش روی ایشان بود، اما همه این گرفتاری‌ها به‌وسیله حضرت خدیجه (س) جبران می‌شد. او شخص پیامبر و مشکلات آن حضرت را آگاهانه درک می‌کرد و بدین‌جهت در پیشرفت اهداف آن حضرت تلاش داشت و سخنانش را تصدیق می‌کرد و او را از تمام غم‌ها و غصه‌ها می‌رهانید.