چكيده
محبت خدا، طريق ره پويان سعادت و حقيقت است، كه حاصل آن عشق و شور و شيدايي است و انسان به وسيله آن به مقام قرب و فنا وصول مي يابد. محب خدا در اين دنيا با مظاهر حق سروكار دارد، جز خدا مؤثري نمي بيند، و با ياد او و در جوار رحمتش زندگي مي كند، نور عشق حق، دلش را روشن ساخته و هر لحظه محبوب حقيقي را مي نگرد و هر لحظه به حيات معنوي جديدي دست پيدا مي كند.

محبت خدا نسبت به بندگانش نيز عبارت است از بخشايش نعمت ها از جمله پاك كردن باطن بنده از غير اوست و خالي نمودن وجود انسان از هر مانعي كه بين او و مولايش مانع شود، دقيق ترين علامت محبت به بنده آن است كه بنده، خدا را دوست مي دارد و عملي كه دلالت مي كند بنده اي محبوب خداست آن است كه خدا امر ظاهر و باطن بنده را به عهده مي گيرد و تنها با خواست اوست كه بنده حركت مي كند.

راه تحصيل محبت و تقويت آن پاك نمودن قلب از مشغله هاي دنيوي و وابستگي هاي به دنيا، و بريدن از دنيا و حركت به سوي خداست. و اين هم با فكر و ذكر خدا و با خالي كردن محبّت غير او از قلب تكميل مي شود. كمال حبّ آن است كه با تمام قلب خدا را دوست بداريم و فكر غير خدا را از ذهن خارج كنيم، مگر آن كه توجه به غير خدا از اين باب باشد كه او صنع خدا و فعل خدا و يكي از مظاهر اسماء‌الله است، خلاصه اينكه او را براي خدا و در راه خدا دوست بدارد، همچنان كه انسان انبياء و اولياء را.

واژگان كليدي: محبت خدا، محبت بنده، حب، بندگي، توحيد، معرفت نفس، رضا، تسليم، يقين.