رای مقابله و خنثی سازی فعالیت های دشمنان باید با هوشیاری و بصیرت دیواری بکشیم که دشمن توانایی بالا رفتن از آن را نداشته باشد، دیواری که آن را با توکل بر خدا استمداد از او محکم کنیم و از هیاهوی و طبل های تو خالی آنان نهراسیم.

خبرگزاری بسیج-گروه اجتماعی: تربیت صحیح فرزندان از دغدغه های هر پدر و مادر دلسوزی می باشد. اما اغلب مشکلات رفتاری فرزندان، نتیجه عملکرد خود والدین است.

فرزندان از ابتدای تولد همانند آینه ای هستند که رفتارهای والدین خود را منعکس می کنند. آری رفتارهای کودکان تصادفی نیست و ضرب المثل های « گندم از گندم بروید، جو از جو» و یا «هر گیاهی روی بوته خود به عمل می آید» اشاره به همین موضوع دارد. گاهی اوقات لازم است والدینی که از اخلاق و رفتار فرزند خویش می نالند و آنان را مورد خشم و عصبانیت قرار می دهند ابتدا خود را سرزنش کنند و اخلاق و رفتار خود را مورد بررسی قرار دهند؛ چون ریشه اصلی مشکل، با اخلاق و رفتار خودشان بر می گردد و مصداق این ضرب المثل که: از ماست که بر ماست.

یافته های تحقیقات حاکی از آن است که والدینی که به تماشای برنامه ها و سریال های ماهواره ای می پردازند، خواه یا ناخواه فرزندان نیز معتاد برنامه های ماهواره و دارای رفتارهای خشونت آمیز می شوند. به هر حال از این فرزندان چه انتظاری می توان داشت؟ آنگاه والدین توقع دارند که: ای کاش دخترم مؤمن و متدین باشد! و رفتار و اخلاق او زبانزد عام و خاص، اما متأسفانه او دختری لجوج و خودخواه و بدحجاب است، چه کار کنم که اخلاقش بهتر شود؟

و یا آرزو دارم پسرم فردی مفید برای خانواده و جامعه باشد. اما متأسفانه او فردی لاابالی است؛ با دوستانی که همپای خودش است می گردد. برنامه اش فقط پیامک فرستادن، تماشای فیلم های نامناسب و مهمانی به جاهایی است که میزبانش فردنابابی می باشد، به بن بست رسیدم و نمی دانم چه کنم؟

نکته قابل تأمل در این درد دل ها، این است که همه آنها آرزو دارند فرزندانشان خصوصیات مثبتی داشته باشند، اما چرا فرزندانشان راهی را پیموده اند که نقطه مقابل آن است؟ چه کسی و یا چه کسانی مقصرند؟

خانواده هایی که از وضعیت اخلاقی و رفتاری فرزندان خود راضی و خرسند هستند واقعا احساس خوشبختی می کنند. اما این خانواده ها خوشبختی را چگونه به دست آورده اند؟ از مهم ترین رمزهای موفقیت آنها این است که پدر و مادر به جای امر و نهی زبانی بچه ها، نکات اخلاقی را در عمل به فرزندانشان می آموزند، به عنوان مثال والدین موقع فرا رسیدن اذان به جای تماشای ماهواره به مسجد می روند و با این عمل به فرزندان می آموزند که نماز واجب است و خواندن آن در مسجد زیباتر و بهتر می باشد.

بنابر این مؤمن بودن بچه ها، مؤدب بودن و صالح بودن آنها در گرو تربیت سالم و صحیح خانواده ها است. باید دانست رفع نیازهای مادی به تنهایی مشکل فرزندان را حل نمی کند، بلکه آنان باید از خوراک معنوی و روحی نیز سیراب شوند. برای رسیدن به این هدف، باید درونمان را از آلودگی هایی چون، حرص، خشم، نفرت و حسد و … پاک کنیم و گهواره وجودمان را از عطوفت ، ایثار و قناعت و دیگر ارزش های والای اخلاقی سرشار کنیم و آنگاه سر نیاز به سجدگاه اخلاص نهیم و با مادر حضرت مریم (ع) زمزمه کنیم: « خدایا فرزندم و فرزندانش را از شیطان رجیم در پناه تو می آورم.»

این آیه - سوره آل عمران آیه 36- به ما تذکر می دهد که فرزندان ما در معرض انواع و اقسام خطرها، آفات می باشند. برای در امان ماندن از تبهکارانی که با سرمایه گذاری های هنگفت و استفاده از فنی ترین ابزار و بکارگیری شیوه های هنری از طریق برنامه های ماهواره ای برای منحرف کردن فرزندان اسلام برنامه ریزی می کنند، چه راهی بهتر از بصیرت و کمک گرفتن از خدا؟

برای مقابله و خنثی سازی فعالیت های دشمنان باید با هوشیاری و بصیرت دیواری بکشیم که دشمن توانایی بالا رفتن از آن را نداشته باشد، دیواری که آن را با توکل بر خدا استمداد از او محکم کنیم و از هیاهوی و طبل های تو خالی آنان نهراسیم.

والدین در درجه اول باید خود را اصلاح کنند و سپس با آرامی و حوصله و بردباری، بذر ایمان را در کودکان خودباور سازند و آن چسان ایمانی به او عرضه کنند که همه از جنبه فکری و عقلی، صحیح و قابل هضم دور از خرافات و موهومات باشد و هم از جنبه عاطفی، منشأ تحرک و تلطیف اخلاق و اصلاح رفتار او شود. والدین باید به فرزندان خود بفهمانند که یک زندگی صحیح و بی شائبه آن است که از تناقض به دور باشد.

چه معنا دارد که زبان انسان به دلش دروغ بگوید و کردارش به هر دو؟ واقعا مایه ننگ است زندگی مردمی که کردار، گفتار و پندار آنان هماهنگ با برنامه های ماهواره ای باشد. در واقع همان زندگی و اصولی که امپریالیسم فرهنگی سعی داد انسان های عصر تکنولوژی را در دام آن گرفتار کند.

والدین باید در سال های نخستین زندگی کودک به خصوص از دوره دبستان و یا کودکستان، کودک را با عبادت آشنا کند و از این رهگذر، ایمان فطری او را احیاء و تکمیل سازد. عالی ترین راهنما، نه تنها در مورد کودکان، بلکه در مورد بزرگسالان ” قرآن کریم ” است. چنانچه می خوانیم: «و اعبدربک حتی یا تیک الیقین» و پروردگارت را پرستش کن تا در پرتو آن یقین برای تو حاصل گردد«.

آری!‌کودک با تمرین عبادت و خو گرفتن به آن، به تدریج ایمان خود را به مرحله عالی می رساند و آن چنان در سایه ایمان نیرومند می شود که با هیچ گونه عالمی تهدید نخواهد شد.

آیین نورانی اسلامی برای پرورش نسل صالح، دستور العمل های مهم و کارسازی دارد؛ به عنوان نمونه، در مساله انتخاب همسر، پیامبر اکرم(ص) فرموده اند:« با خانواده خوب و شایسته و صلت کنید زیرا خون( ژن) اثر دارد.

یک از راه های تربیت فرزندان مراجعه به روش تربیتی عالمان دینی می باشد. چون آنان در برخورد با اطرافیان، مخصوصا فرزندان خود، همراه دستورات دینی را در نظر می گرفتند و بر اساس دستورات دین اسلام، کانون خانواده خود گرم نگه می داشتند. در سایه این سیره تربیتی، فرزندان در فضایی سرشار از عاطفه و محبت و احترام متقابل پرورش می یافتند. طبعی است که در چنین خانواده ای زمینه های رشد و نمو نسل منتظر بیشتر نمود، پیدا می کند. در ذیل به برخی از روش های تربیتی علمای دینی می پردازیم:

دختر آیت الله شهید بهشتی می گوید: « زمانی که به آلمان رفتیم، ده سال بیشتر نداشم و چون تازه به سن تکلیف رسیده بودم، برایم بسیار دشوار بود که در آن جامعه بی بند و بار اروپا به حجاب و دیگر موازین اسلامی مقید باشم . اما ایشان - شهید بهشتی- نه با دستور و امر، بلکه با آگاهی دادن به من در این باره و مقایسه بین مسیحیت و اسلام و آزادی دختران در جامعه اروپایی و بیان وظایف و مسئولیت های دختران در اسلام باعث شدند که در آن موقعیت دشواری که در گروه هم سن و سال خود داشتم و ا‌ز آنها دشنام می شنیدم، معتقدانه به حفظ حجاب و رعایت دیگر دستورات شرعی بپردازم و در حضور یا عدم حضور ایشان، به رعایت حجاب اسلامی پای بند باشیم، تأثیر این رویه در من تا بدان حد بود که پس از ازدواج نیز همین رویه را با توافق همسرم در مورد فرزندانم اتخاذ کردیم.
یکی از دختران شهید دستغیب می گوید: پدرم برای نماز صبح در میزد و چون من خیلی زود بیدار می شدم و سحرخیز بودم با این عنوان زیبا صدایم می زد؛ خانم بهشتی… خخانم بهشتی وقت نماز است؛ پاشو.
فرزند حضرت آیت الله العظمی فاضل لنکرانی می گوید: ایشان از اول نسبت به مسایل اخلاقی و تربیتی فرزندان توجه زیادی داشتند و از همان دورانی که ما به مدرسه می رفتیم، خودشان بر امور درسی ما به دقت نظارت و مراقبت می کردند. برخورد ایشان در محیط خانواده به صورتی بود که ما با ایشان احساس رفاقت و دوستی می کردیم. نه اینکه صرفا ایشان پدر باشند و ما فرزند. حتی مسائل مرجعیت هم اصلا آن صفا و صمیمیت را تغییر ندارد. ایشان در امور گوناگون به فرزندان مجال اظهار نظر می دادند و البته فرزندان هم کمال ادب و احترام را برایشان قائل بودند.
همسر آیت الله شهید قدوسی می گوید: آقای قدوسی با اینکه فوق العاده بچه ها را دوست داشتند، مقید بودن که بچه ها لوس بار نیایند. شیوه پدرم ( علامه طباطبایی) هم همین طور بود و هیچ وقت دوست نداشتند که تمام آسایش بچه را آماده کنند. مثلا اگر بچه می خواست جایی برود، این طور نبود که پول ماشین به او بدهند. می گفتند: بگذار پیاده برود، عادت کند. می گفتند: این بچه ها باید سختی بکشند، چون آدم با سختی ساخته می شود. برای همین، فرزندان ما واقعا این طور بار آمده بودند.