انسان از ابتدای خلقت در جستجوی یافتن راهی برای دستیابی به سعادت واقعی بوده و دین مبین اسلام؛ تخلق به اخلاق حمیده را از عوامل زمینه ساز خوشبختی معنوی معرفی کرده است؛چرا که تزکیه نفوس و پرورش اخلاق حسنه از سویی از اهداف اصلی رسالت پیامبر اسلام (صلّی الله علیه وآله وسلم) محسوب می شود و از سوی دیگر از مهمترین وظایف انسان در مقابل خداوند منان است.آیات قرآن وروایات معصومین (علیهم السلام) ریشه های حسن خلق را فطرت ,عقل,توارث,خانواده واجتماع و… مي دانند.
حسن خلق یکی از نعمت های الهی است که نه تنها در دنيا آثار فردي و اجتماعي درپی دارد، بلکه درآخرت نیز آدمی را از فواید بیشمارآن بهره مند می گرداند.
حسن خلق در كلام روانشناسي به معناي مقابله با تمام موضوعاتي است كه ذهن را درگير مي كند و مانع برخورد سالم انسان ها با يكديگر و اطراف مي شود.
برای رسیدن به اوج قله فضایل وپرورش ملکات اخلاقی موانع متعددی وجود دارد که متون دینی تواضع، بالا بودن سطح دانش ومعرفت، از بین بردن زمینه های خشم وتوکل برخدا رابه عنوان راه های علاج آن بیان نموده اند.
برای رسیدن به فضایل اخلاقی ونیز موانع موجود برسرراه انسانی که می خواهد متخلق به اخلاق حسنه شود، به روشنی معلوم است که بانزدیک شدن به عوامل زمینه ساز اخلاق حسنه و دوری ازموانع نیل به آن می توان به خلق وخوی فرد رابا تربیت تغییر داده وباشکل گیری کیفیتی به نام عادت، ملکات زشت راکه دراثرتکرار به وجودآمده اند به ملکات پسندیده تبدیل نمود.
واژگان کلیدی: حسن، خلق، اخلاق، قرآن، روایت، روان شناسی.