در حادثه عاشورا بیشتر صحنه‌ها و حوادث غم انگیز است و همراه با حزن است اما با همه‌ی غم و اندوهش مکارم‌الاخلاق در این حوادث به اوج رسیده است.
یکی از این مکارم‌ ادب امام حسین علیه السلام) است.امام حسین(علیه السلام) در این حادثه عظیم ادب خود را در برابر خداوند و بندگانش به نمایش گذاشته است. ادب ایشان در برابر خداوند متعال را از دعاهایی که هنگام وداع با خانواده و شهادت یارانشان می‌خواندند می‌توان یافت.به عنوان مثال در هنگام شهادت علی اکبر (علیه السلام) اینگونه دعا کردند: خدایا باران آسمانت را از این قوم بازدار.
حتی در بدترین لحظات هم ،عمل منافی عفت در گفتار و رفتارشان حتی با خاندان و اصحابشان دیده نشد. ایشان در برخورد با دشمنانشان هم باکمال ادب رفتار می‌کردند. مثلاً در هنگام وداع با خانواده وقتی دشمن بر آن حضرت حمله کرد ، امام فرمود :برای چه با من قتال می‌کنید؟ آنها پاسخ دادند: به خاطر کینه‌ای که از پدرت داریم .
در این حادثه تلخ، حتی رفتار مؤدبانه امام حسین علیه السلام) با حیوانات هم قابل توجه است. به عنوان در روز عاشورا هنگامی که امام حسین علیه السلام پس پیکار شدید به آب دست یافت اسب امام هم لب بر اسب نهاد، اما منتظر بود نخست صاحبش بنوشد. امام خطاب به آن اسب فرمود: تو تشنه‌ای و من هم تشنه به خدا قسم تا تو ننوشی من نخواهم نوشید
رفتار امام به گونه‌ای بود که بعد از شهادتشان حیوانات، پدیده‌های طبیعت و حتی اشیاء هم در برابر ایشان ادب کردند و همه‌ی این حوادث سرمشقی و الگویی است برای بشریت که با درس گرفتن از امام بتوانند در لحظات زندگی بهترین برخورد و رفتار را از خود نشان دهند.
کلیدواژه‌ها: ادب، نهضت، عاشورا،امام حسین (علیه السلام).