حضرت مهدي (عج)، تجلي انسان كامل
امام صادق ( ع)مي فرمايد
:
class="MsoNormal" style="text-justify: kashida; text-align: justify; text-kashida: 0%; text-indent: 1cm; margin: 0cm 0cm 0pt;" dir="rtl"> « هرگاه حضرت قائم(ع) خروج كند به مسجدالحرام داخل مي گردد. پس روبه قبله وكعبه نموده وپشت به مقام مي كند پس دوركعت نمازمي گذارد.آنگاه به پامي خيزد ومي گويد : اي مردم، من نزديكترين مردم، به آدم (ع) هستم. اي مردم، من نزديكترين مردم به ابراهيم (ع) هستم. اي مردم، من نزديكترين مردم به اسماعيل (ع) هستم. اي مردم، من نزديكترين مردم به محمد (ص) هستم. آنگاه دستهايش را به سوي آسمان برمي دارد ودعا وتضرع مي كند»[4].ظهور حضرت مهدي (ع) بعد ازعجزوناتواني همةدولتهاست، زيرا هيچكس نمي تواند آن حكومت جامع درهمه ابعادرا پياده كند.منجي مستضعفان همة زمين كه چون ظهور كند، به بيت الحرام تكيه كرده وصدا مي‌زند:
« اي مردم! مااز خداوند ياري مي طلبيم، هركس ازمردم به ماپاسخ داد چه بهتركه ماخاندان پيامبرشما محمد(ص) مي باشيم، وماسزوارترين مردم به خدا وبه محمد (ص) هستيم. هركس بامن درباره آدم يانوح يا ابراهيم يا محمد(ص) محاجًه كند پس من سزوارترين مردم به محمد (ص) هستم! وهركس دربارة پيامبران بامن محاجّه كند، پس من سزوارترين مردم به پيامبران هستم.
هركس بامن درباره كتاب خداگفتگوكند، پس من سزاورترين مردم به كتاب خداهستم، وهركس درباره سنت رسول الله (ص) بامن گفتگوكند، پس من سزاوارترين مردم به سنت رسول الله (ص) هستم…»[5]
طبق اين روايت حضرت مهدي(عج) باقيماندة بندگان خالص وبرگزيده اي است كه خداوند اورا براي اصلاح بشريت انتخاب كرده واوتنها باقيمانده برخطّة پيامبران وتداوم بخش راستين وحقيقي راه وروش اوصياي الهي است.
امام مهدي (ع) خليفة خدا به مفهوم حقيقي وجامع كلمه است وهمة معاني واژه خليفه را دارا مي‌باشد.خدااورا جانشين پيامبر(ص) قرارداده واوبرگزيده خداوند است نه برگزيده مردم [6].
خداوند اورا به خلافت انتخاب كرده وازاوخواسته كه براي هدايت انسانها به دين صحيح آسماني واصلاح بشريت وفراهم كردن تمام امكانات نيك بخشي بشر، قيام كندوجهان را سرشاراز امكانات مادي ومعنوي براي سعادت بشريت سازد.
از اينجاست كه مي توان دريافت، آن حضرت انساني كامل مي باشد، انساني كه همة جهان بدست اوپرازعدل وعدالت مي گردد وتمام فسادها وظلم وجورها نابودمي شود. انساني كه هرخروجي جزبه تأييد اوونائبانش، باطل بوده ومظلوميت سرافراز بيرون آيد، هرحاكميتي جزحكومت اسلام را نفي كرده وازاين راه، انديشه خودرا بعدي جهاني بخشد. همه مظاهر ستم را باقيام دادگرانة خود، درسطح جهاني ازميان برخواهد داشت وهمة طـاغوتـها را سركوب خواهـدكرد وبرتمام مظاهر ونـمودهاي كفر و شرك ونفاق و
تعارضهاي باطل چيره مي شود، خاوران وباختران را مي گشايد وحكومت واحدجهاني را برگسترة كرة خاكي مي گستراند وميان همه انسانها به داد حكم مي راند ودين را چون ماه از بدعتها بيرون آورده و در آن عزت خداوحقايق مكتوم جهان را ظاهر می‌گرداند.
پس دريك كلمه« مهدي»، درضميرتشيع، انسان كاملي است كه به جامعه اسلام جامة عمل پوشانده واز اين راه به همه آرمانهاي مردان خدا تحقق مي بخشد.
4- - سيد محمدكاظم قزويني ،«امام مهدي (ع) ازولادت تا ظهور»، علی کرمی و سید محمد حسینی، ص 628،به نقل از:غيبت نعماني ،ص279،باب 14،روايت 67؛ بحارالانوار،ج52،ص239؛معجم الاحاديث الامام المهدي ، ج4،ص43ازمنابع متعدد.
صفحات: 1· 2
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط mirshafi در 1391/02/21 ساعت 08:12:41 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |
1391/02/29 @ 01:09:21 ب.ظ
موسسه آموزش عالی حوزوی معصومیه (خواهران) [عضو]
یکی از وظایف منتظران خودسازی است .خودسازی، یکی از مسائلی است که سالک الی اللّه باید به آن توجه کامل کند؛ چرا که اهمیت و ارزش آن به اندازه ای است که خداوند در قرآن به آن قسم یاد می کند. یکی از الزامات رسیدن به رستگاری و کمال حقیقی که بر هر انسان مسلمانی واجب است، پاک سازی روح و جان از صفات زشت و جای گزین ساختن صفات پسندیده است. البته پاک کردن آن به طور خاص در وظایف زمان غیبت، از این جهت است که درک فضیلت صحبت امام و قرار گرفتن در شمار یاران آن حضرت به این امر بستگی دارد. امام صادق علیه السلام در این باره فرمود: «هر کس دوست دارد از اصحاب مهدی(عج) باشد، باید که منتظر باشد و در این حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار کند. در این صورت اگر بمیرد و مهدی(عج) پس از مردنش به پاخیزد، پاداش او همچون پاداش کسی خواهد بود که آن حضرت را درک کرده است. پس بکوشید و در انتظار بمانید، گوارا باد شما را ای گروه مشمول رحمت خدا».
1391/02/22 @ 09:57:41 ق.ظ
موسسه آموزش عالی حوزوی معصومیه (خواهران) [عضو]
حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمودند :
إن العبد لیذنب الذنب فینسی به العلم الذی کان قد علم.
به درستی که بنده گناه می کند ، پس به سبب آن گناه، علمی را که می دانسته فراموش می کند.
بحارالانوار ، ج73،ص377