فرا رسیدن اعیاد شعبانیه، ولادت اسوه های ایثار، قدرت و پایداری، امام حسین (ع)، حضرت ابوالفضل (ع) و امام سجاد (ع)، بر همه ی مسلمانان مبارک باد.

ای حاصل پیوند دو دریای بیکران! ای سرور جوانان‌بهشت! زمین حق دارد برای در آغوش‌ گرفتنت، دستانش بلرزد و پاهایش سُست شود. رواست که تن‌‌پوشت، پرنیان پر جبرئیل باشد و کامت را از شیره‌ی جان رسول برگیرند، خوش آمدی…
بوی بهار می‏آید از دامان دو فاطمه علیهماالسلام. بوی ریحانه هستی و گل یاس. حوریان، تمام شهر را آذین بسته‏اند با گل مریم. عرش‏نشینان همه به یُمن آمدنش، میهمان علی و فاطمه‏اند. فوج فوج ملائک می‏آیند و طواف می‏کنند گرد شمع وجودشان…

شب سوم چو رسید از مه شعبان، مه عترت، مه قرآن، چه مبارک سحری بود که خورشیدِ جمال پسرِ فاطمه یکباره درخشید، ادب بین که شب چارم شعبان، پی آن ماهِ فروزنده عیان گشت ز بـرج شـرف و غیـرت و ایثار، بـه بیت علـی آن حجت دادار، مهِ ام‌ِبنین، حضرت عبـاس علمـدار…
حضرت عباس بن علی علیهماالسّلام دل و اندیشه همگان را مسخّر خود کرد و براى آزادگان در همه جا و هر زمان سرودى جاودانه گشت؛ زیرا براى برادرش دست به فداکارى بزرگى زد، برادرى که در برابر ظلم و طغیان خروشید و براى مسلمانان عزت جاودانه و عظمتى همیشگى، به ارمغان گذاشت.