شکوائیه قرآن
…واما مردمی عامی که با قلب رئوف و روح آرامی ، نیاز و آرزویشان را در الفاظ نشان گیرند و بس بی آنکه در اعماق فرمانم نشانی از خدا گیرند و پا در را بگذارند.
من از ایشان گله دارم ،هزاران ، صد هزاران گله دارم و لیکن….
یکی خواند مرا گنگ و غلط با چهچهی گوئی که آهنگ غنا هستم
یکی آویزدم بر گردنش گوئی صلیبی از طلا هستم
یکی نالد مرا در بزم غم گوئی که شعر مردگان هستم
یکی بندد مرا بر بازویش گوئی که (خیر حافظا ) هستم
یکی هم بهر حفظ جان و مالش غافل از یاد خدایش می نهد یک قطعه ام را بر خودش بر خانه اش بر جان و مال و بچه اش تا از بلاها در امان باشد
به هنگام مرض آنجا که دکتر عاجز از درمان دواها بی اثر گردد مرا شویند و نوشند که شاید آب الفاظم علاج دردشان باشد
در آن دم که عزیزی از وطن عزم سفر دارد ، مادری یا خواهری یا همسری در بدرقه بر او نظر دارد ، پلی از من به بالای سرش بندند که دائم از خطرها در امان باشد
به دیوار مناره در فراز گنبد و باره ، به گرد هر ضریح و تکیه و مدفن و قندیل شبستانها ، با خط تزئین سر در گم ،معماوار و ناخوانا مرا با صنعت تذهیب کاری عرضه می دارند.
برای نذر دنیا و ثواب آخرت از ( باء تا سین )خواندنم را با شتابی ختم می گیرند و تنها ذکر الفاظم تهی از معنی چون ورودی مقدس بی تفهم ،بی تعقل ،بی تامل ،بی تفکر از برای رفع حاجت یا صواب آن نثار رفتگان و بس.
فلانی در تمام زندگی با من ندارد آشنایی ولی هنگام تردید و بلاتکلیفی اش در انتخاب مسکن و یاری و یا آغاز هر کاری به دامانم زند دست و گشاید بین اوراقم که یابد راه خود را خوب یا بد یا میانه
برای یمن هر مسکن مرا با آب و آئینه به آنجا می برند اول که شاید تا مبارک گردد آن خانه
کنار هفت سین سفره شان اندر صف سنجد ،سماق و سیر
به همراه صداق زن به پیش چشم داماد و عروس نقره ای دامن
به بالین مریضان توی جیب مردمان برسینه نوباوگان بر روی قبر مردگان
من حاضرم من حاضرم
اما چرا از بهر چه این کارها با این کتاب ؟
گرچه بود برخی ثواب ، برخی صواب
اما تحرک مقصد است یا آنکه در منظور ما تنها تبرک مقصد است؟….