دل در جوشش ناب عرفه ، وضو می گیرد ودر صحرای تفتیده عرفات ، جاری می شود. آن جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است.لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته وچشم ها امان خود را از بارش توبه، از دست داده اند .دل ، بیقرار روح عرفات ، حضرت اباعبدالله (علیه السلام) شده است.پنجره باران خورده چشم ها از ضریح اجابت ، تصویر می دهد واین صحرای عرفات است که با کلمات روحبخش دعای امام حسین (ع) واشک عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش می کند.اشک وزمزمه ما را ینز بپذیر ، ای خدای عرفه.